Για δεκαετίες, οι κυβερνήσεις υποστήριζαν ότι η προσθήκη φθορίου στο πόσιμο νερό συμβάλλει στην πρόληψη της τερηδόνας. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, πλήθος ερευνών και αποκαλύψεων επαναφέρουν τη συζήτηση για την ασφάλεια και την πραγματική σκοπιμότητα της πρακτικής αυτής. Το φθόριο, ένα χημικό υποπροϊόν που προέρχεται από τη βιομηχανία αλουμινίου και φωσφορικών, έχει συνδεθεί με πιθανές επιπτώσεις στην υγεία, όπως εγκεφαλική βλάβη, διαταραχές του θυρεοειδούς και αυξημένο κίνδυνο για ορισμένες μορφές καρκίνου.
Ο ρόλος της βιομηχανίας και τα ιστορικά συμφέροντα
Νέα στοιχεία δείχνουν ότι εταιρικά συμφέροντα —μεταξύ αυτών και της βιομηχανίας ζάχαρης— επηρέασαν την επιστημονική έρευνα και τη δημόσια πολιτική γύρω από τη φθορίωση. Ήδη από τη δεκαετία του 1930, το Ινστιτούτο Mellon, χρηματοδοτούμενο από τον επιχειρηματία Andrew Mellon, που είχε στενούς δεσμούς με τη βιομηχανία αλουμινίου ALCOA, διεξήγαγε έρευνες με στόχο να μειώσει τις ευθύνες της ζάχαρης για την τερηδόνα.
Ο χημικός Gerald Cox, ο οποίος χρηματοδοτήθηκε από τη βιομηχανία ζάχαρης, προώθησε τότε την ιδέα ότι το φθόριο μπορεί να προστατεύει τα δόντια, παρότι οι δικές του μελέτες είχαν δείξει ότι θρεπτικές ουσίες όπως η βιταμίνη D και το ασβέστιο είχαν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.
Μέχρι το 1939, ο Cox υποστήριζε δημόσια τη φθορίωση του νερού χωρίς να δηλώνει τους δεσμούς του με τη βιομηχανία. Στη συνέχεια, το λόμπι της ζάχαρης προώθησε ενεργά την πρακτική, παρουσιάζοντάς την ως λύση στο πρόβλημα της τερηδόνας, γεγονός που διατήρησε την κατανάλωση ζάχαρης σε υψηλά επίπεδα.
Επιστημονικά δεδομένα και ανησυχίες για την υγεία
Το φθόριο είναι μια ουσία που συσσωρεύεται στον οργανισμό με την πάροδο του χρόνου. Μελέτες έχουν συνδέσει τη χρόνια έκθεση σε φθόριο με:
- Μείωση του δείκτη νοημοσύνης (IQ) σε παιδιά
- Διαταραχές του θυρεοειδούς λόγω παρεμπόδισης της απορρόφησης ιωδίου
- Αυξημένο κίνδυνο για οστεοσάρκωμα (καρκίνο των οστών), σύμφωνα με έρευνα του Harvard
- Νευρολογικά προβλήματα, όπως δυσκολίες μνήμης και μάθησης
Παρά τα ευρήματα αυτά, οργανισμοί όπως το CDC εξακολουθούν να υποστηρίζουν τη φθορίωση, βασιζόμενοι σε στοιχεία που θεωρούν ότι τα οφέλη για τη στοματική υγεία υπερτερούν των πιθανών κινδύνων.
Ζητήματα ρύθμισης και διαφάνειας
Οι ρυθμιστικές αρχές, όπως η Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος (EPA) και ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), έχουν δεχθεί επικρίσεις για την απροθυμία τους να επανεξετάσουν τις πολιτικές φθορίωσης. Ήδη από το 1977, αναφορές ερευνητών του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου είχαν επισημάνει πιθανούς κινδύνους, χωρίς όμως να υπάρξουν τότε θεσμικές αλλαγές.
Πρόσφατες δικαστικές υποθέσεις οδήγησαν σε σημαντικές ομολογίες:
- Το CDC παραδέχτηκε ότι η προγεννητική έκθεση σε φθόριο δεν προσφέρει ουσιαστικό όφελος στα δόντια των παιδιών.
- Δικαστήρια των ΗΠΑ αναγνώρισαν ότι η φθορίωση ενδέχεται να συνιστά «αδικαιολόγητο κίνδυνο» για τη γνωστική ανάπτυξη.
Παρά τις εξελίξεις αυτές, η φθορίωση παραμένει ευρέως διαδεδομένη πρακτική, καθώς οι κυβερνήσεις συνεχίζουν να την υποστηρίζουν ως μέτρο δημόσιας υγείας.
Εναλλακτικές και τρόποι μείωσης της έκθεσης
Για όσους επιθυμούν να μειώσουν την πρόσληψη φθορίου, ειδικοί προτείνουν:
- Χρήση φίλτρων νερού αντίστροφης όσμωσης ή ενεργοποιημένης αλουμίνας
- Διατροφή πλούσια σε ιώδιο, σελήνιο και μαγνήσιο
- Φυσικές ουσίες με αποτοξινωτική δράση, όπως κουρκουμίνη, βιταμίνη C και κόλιανδρος
- Επιλογή προϊόντων στοματικής υγιεινής χωρίς φθόριο
Η συζήτηση γύρω από τη φθορίωση συνεχίζεται, με την επιστημονική κοινότητα να ζητά περισσότερη διαφάνεια και ανεξάρτητη αξιολόγηση των διαθέσιμων δεδομένων.
Προς μια νέα αξιολόγηση της πολιτικής φθορίωσης
Η ιστορία της φθορίωσης αναδεικνύει τον ρόλο των βιομηχανικών συμφερόντων στη διαμόρφωση δημόσιων πολιτικών. Καθώς συσσωρεύονται νέες έρευνες που αμφισβητούν την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα της πρακτικής, τίθεται το ερώτημα: θα υπάρξει επανεξέταση των δεδομένων με γνώμονα τη δημόσια υγεία;
Πηγές:
- TheDailyBell.com
- BioMedCentral.com
- PJMedia.com
Subscribe to our newsletter!
Block Title
Εγγραφείτε στο ενημερωτικό μας δελτίο!