Η γιαγιά μου έλεγε πάντα πως τα παιδιά που πεθαίνουν μικρά γυρνούν σε νέα σώματα, για να ζήσουν όσα δεν πρόλαβαν. Άκουγα ιστορίες από το χωριό για γριές που θυμόντουσαν πράγματα από “άλλον καιρό”. Στον Πόντο, στη Μικρά Ασία, στα χωριά της Κρήτης, υπήρχαν πάντα ψιθυριστές αφηγήσεις.
Δεν είναι τυχαίο. Η παράδοση κρατάει σοφία. Η μετενσάρκωση, έστω και χωρίς το όνομά της, υπήρχε στους μύθους, στα όνειρα, στις κουβέντες δίπλα στο τζάκι.
Στην οικογένειά σου ή στον τόπο σου, έχεις ακούσει ιστορίες που να μοιάζουν με μετενσάρκωση;
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΙΤΑ
Εγγραφείτε στο ενημερωτικό μας δελτίο!